Joop den Boef in memoriam,

 

Het zal tegen de jaren eind 50 geweest zijn dat ik Joop leerde kennen. Rond die tijd zal hij zijn debuut in

het 1e ook hebben gemaakt. Als jong ventje nam mijn oudste broer Ton of zwager Imert  me vaak mee

naar de thuiswedstrijden op het veld van boer de Vree, ook wel de Koeienwei destijds genoemd, om wedstrijden van het 1e te kijken. Daar heb ik Joop voor het eerst zien spelen.

 

Joop genoot zijn militaire opleiding bij het Korps Commandotroepen in Roosendaal, oftewel de Groene

Baretten. Dat was geen opleiding voor zwakkelingen. Joop was dus een mannetjesputter.

Dat straalde hij ook uit  als robuuste verdediger. Had een krachtig lichaam  en was kopsterk, schroomde niet de strijd aan te gaan met zijn tegenstanders. Toen ik naar de senioren kwam was Joop al over de 30

en ik een jongeling. Joop en ik gingen in het 2e samenspelen tijdens het seizoen

71/72. Het 2e was toen een sterk team en na het seizoen 1972/73 promoveerden we samen naar de

Reserve 1e klasse. Dat waren mooie tijden.

 

Hoewel er wel een generatiekloof was van net geen 13 jaar waren we goede teammaats en altijd goede vrienden gebleven. Hij zei altijd tegen mij, je bent een goed ventje en een goeie voetballer. Hij kon ook

Zo vermakelijk lachen als ik weer eens grapte. Joop voetbalde nog lang in het onverslaanbare Zwijndrecht 10, het veteranenteam wat zowat ieder seizoen kampioen werd.

Wat een mooie en onvergetelijke tijden waren dat in de kantine.

 

Na het voetbal ontmoeten we elkaar wel 1 of 2 keer in de week. Veelal bij de 3-band biljartclub EVA

van Cafe Teun Bezemer. Later weer op de soos om te 3-banden en te kaarten. Ook samen met Joop en broer Aart op de Stubaier Gletscher geweest, in Zurich en niet te vergeten de jaarlijkse en oergezellige vrijgezellenbus. Wat een tijden waren dat.

 

Helaas werden onze ontmoetingen minder. Ook weer niet zo vreemd bij het ouder worden. In 2023

waren dat er maar twee. Dat was op 27 april tijdens de Reunie (zie foto onder >Reunie>>fotocollectie en

de laatste op 8 december tijdens zijn ziekbed in een verpleeghuis in Dordrecht. Ik vertrok daar toen al

met een slecht gevoel.

 

Kortom, ik heb leuke tijden met Joop beleefd. Helaas, opnieuw een goede vriend verloren met alleen

zijn herinneringen die overblijven.

Veel sterkte de komende tijd voor zijn vrouw Ann, Jeannette&Gert, Ron&Nelleke, klein- en achterkleinkinderen.